In dit gerasterde beeld in cortenstaal (4,5 bij 2,2 meter) laten we herinneringen aan het landschap samensmelten met het huidige natuurschoon. We zien referenties naar een prehistorische nederzetting, naar een riviertje waar Spiere zijn naam aan dankt, naar vondsten uit verschillende periodes… Veel geromantiseerde herinneringsbeelden hangen als foto of schilderij aan onze muren, maar de combinatie van herinnering en heden roept zoveel meer op.
Dit hybride, transparante beeld beweegt voortdurend. Het wisselt tussen seizoenen, dag en nacht, tijd en herinnering. Ons bewustzijn organiseert de indrukken die binnenkomen tot andere mentale beelden en denkbeelden. Wat is de afstand tussen het zichtbare en het denkbare? De vertes, betekenis en perspectieven mengen zich met de gedachtenis van het beeld.
Fotografisch komt het gecombineerde beeld misschien nog het best tot zijn recht, want een camera zal het raster anders verwerken dan ons blote oog.
Het beeld is vanuit elke positie en op elk moment ook anders. Daardoor krijgt elke toeschouwer een unieke kijk: een inzicht als inspiratie voor een puur individuele interpretatie ten opzichte van een gelaagde afbeelding. De toeschouwer wordt zo zelf kunstenaar.